Jak poradzić sobie z niegojącymi się ranami u zwierzęcia?

Zwierzęta, podobnie jak ludzie, również narażone są na różnego rodzaju urazy, w których dochodzi do przerwania ciągłości tkanek. Niestety powszechnie znane powiedzenie „goi się jak na psie” nie zawsze w pełni odpowiada rzeczywistości. Wprawdzie zwierzęta mięsożerne, w tym koty i psy, zostały przystosowane przez naturę do tego, aby ich rany goiły się dobrze. W porównaniu do człowieka wykazują większą odporność, a procesy gojenia zwykle przebiegają bezproblemowo. Może się jednak zdarzyć i tak, że rana z różnych przyczyn nie chce się goić. Co należy wówczas zrobić?

Rana u zwierzęcia — jak się zachować?

Jeśli zauważyłeś, że Twoje zwierzę się zraniło, w pierwszej kolejności powinieneś ostrożnie obejrzeć miejsce urazu. Obejrzyj zmianę, spróbuj zatamować krwawienie — jeśli występuje, oczyść i osusz ranę. Warto ją również zdezynfekować łagodnym środkiem odkażającym. W przypadku powierzchniowych skaleczeń te działania zapewne zdecydowanie wystarczą. W niektórych sytuacjach warto ranę zabezpieczyć bandażem, aby zwierzak jej nie lizał i nie drapał. Później pozostaje już tylko obserwowanie pupila.

Jeżeli jednak rana jest głęboka, nie możesz zatamować krwawienia, tkwi w niej ciało obce lub doszło do rozległych uszkodzeń, musisz możliwie jak najszybciej zgłosić się do przychodni weterynaryjnej. W tym przypadku niezbędna może okazać się interwencja chirurga weterynaryjnego. Jest to szczególnie ważne, gdy dojdzie do zakażenia lub rozwoju infekcji w ranie. Szycie i antybiotykoterapia to skuteczny sposób, by znacząco przyspieszyć powrót zwierzęcia do zdrowia.

Dlaczego występują problemy z gojeniem się ran u zwierząt?

Przyczyn problemów z gojeniem się ran może być co najmniej kilka. Najszybciej goją się rany świeże, dlatego też w przypadku głębszych czy poważniejszych urazów bardzo ważne jest, aby możliwie jak najszybciej skonsultować się z weterynarzem, który czyści i dezynfekuje ranę i — jeśli będzie to konieczne — usunie martwą lub zniszczoną tkankę, a następnie zamknie uszkodzone miejsce poprzez założenie szwu. Czasami wystarczy też nałożenie opatrunku przyspieszającego gojenie się ran.

Do trudno gojących się ran zaliczamy przede wszystkim urazy po ugryzieniu oraz tzw. tępe urazy wymagające szczególnego traktowania. Duże znaczenie ma też stopień zanieczyszczenia rany. Obecność jakiegokolwiek ciała obcego również może znacząco wydłużyć czas gojenia. Znacznie trudniej jest też wyleczyć martwe obszary lub rozległe obrażenia. Nieprawidłowe gojenie ran może też wynikać z zakażenia, zmiany nowotworowej tworzącej owrzodzenia, a nawet z powodu szczególnie niedogodnej lokalizacji miejsca urazu czy czynników jatrogennych (np. radioterapia).